دوره 14، شماره 39 - ( بهار 1402 )
جلد 14 شماره 39 صفحات 77-66 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vafaee F, Chaji M, Khorasani O. Comparison of the Effect of using Chemical Buffer and Acid-Consuming Bacteria on Digestibility and Fermentation, Growth Performance and Meat Quality of Lambs Fed with High Concentrate Diets. rap 2024; 14 (39) :66-77
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-1331-fa.html
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-1331-fa.html
وفائی فرشته، چاجی مرتضی، خراسانی امید. مقایسه ی اثر استفاده از بافر شیمیایی و باکتری‌های مصرف کننده اسید بر قابلیت هضم و تخمیر، عملکرد رشد و کیفیت گوشت بره‌های تغذیه شده با جیره‌های پرکنسانتره. پژوهشهاي توليدات دامي. 1402; 14 (39) :66-77
گروه علوم دامی، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
چکیده: (300 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: جیره های پر کنسانتره به سرعت در شکمبه تجزیه می شوند و با تولید سریع و زیاد اسیدلاکتیک pH شکمبه را کاهش می دهند. استفاده از بافر شیمیایی یا بیولوژیکی باعث بهبود شرایط هضم و تخمیر در جیره ی با کنسانتره بالا می شود. بر این اساس این پژوهش با هدف مقایسه‌ی تاثیر استفاده از باکتری مصرفکننده اسید به عنوان تنظیم کننده pH (بافر بیولوژیکی) و بافر شیمیایی برای بهبود قابلیت هضم و تخمیر جیره‌ه ای پرکنسانتره انجام شد.
مواد و روش ها: در آزمایش حاضر از ۲۱ رأس بره نر پرواری عربی با میانگین وزن 2/50 ± 34/35 کیلوگرم و میانگین سن 1 ± ۸ ماه در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و ۷ تکرار به مدت ۵۰ روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه، بدون بافر و باکتری)، 2- جیره شاهد + یک درصد بافر بیکربناتسدیم، 3- جیره شاهد + سه میلیلیتر باکتری مگاسفرا السدنی به‌همراه دو گرم مخمر ساکارومایسس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. مصرف خوراک، قابلیت هضم مواد مغذی، عملکرد پروار، فراسنجه های خونی و تخمیری شکمبه، جمعیت پروتوزوآ، و برخی ویژه‌گی‌های کیفی گوشت اندازه گیری شدند. در پایان دوره، بره ها کشتار و اجزای لاشه مورد تجزیه و وزن کشی قرار گرفت.
یافته ها: قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جمعیت پروتوزوآی شکمبه در تیمار دریافت کنندهی باکتری-مخمر نسبت به شاهد به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (0/05>p). غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH شکمبه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت،
به طوری که در تیمارهای حاوی بافر شیمیایی و یا بیولوژیکی نسبت به شاهد pH شکمبه افزایش و نیتروژن آمونیاکی کاهش یافت. اما فراسنجه های خونی و کبدی، ویژه‌گی‌های لاشه نظیر اندازه و وزن قطعات لاشه، شاخصه‌های رنگ سنجی گوشت تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.
نتیجه گیری: در کل، نتایج آزمایش حاضر نشان داد که استفاده از باکتری مصرفکننده اسید به‌عنوان تنظیم کننده pH، اثراتی قابل رقابت با بافر بیکربنات و حتی در مواردی بهتر دارد.
مقدمه و هدف: جیره های پر کنسانتره به سرعت در شکمبه تجزیه می شوند و با تولید سریع و زیاد اسیدلاکتیک pH شکمبه را کاهش می دهند. استفاده از بافر شیمیایی یا بیولوژیکی باعث بهبود شرایط هضم و تخمیر در جیره ی با کنسانتره بالا می شود. بر این اساس این پژوهش با هدف مقایسه‌ی تاثیر استفاده از باکتری مصرفکننده اسید به عنوان تنظیم کننده pH (بافر بیولوژیکی) و بافر شیمیایی برای بهبود قابلیت هضم و تخمیر جیره‌ه ای پرکنسانتره انجام شد.
مواد و روش ها: در آزمایش حاضر از ۲۱ رأس بره نر پرواری عربی با میانگین وزن 2/50 ± 34/35 کیلوگرم و میانگین سن 1 ± ۸ ماه در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و ۷ تکرار به مدت ۵۰ روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه، بدون بافر و باکتری)، 2- جیره شاهد + یک درصد بافر بیکربناتسدیم، 3- جیره شاهد + سه میلیلیتر باکتری مگاسفرا السدنی به‌همراه دو گرم مخمر ساکارومایسس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. مصرف خوراک، قابلیت هضم مواد مغذی، عملکرد پروار، فراسنجه های خونی و تخمیری شکمبه، جمعیت پروتوزوآ، و برخی ویژه‌گی‌های کیفی گوشت اندازه گیری شدند. در پایان دوره، بره ها کشتار و اجزای لاشه مورد تجزیه و وزن کشی قرار گرفت.
یافته ها: قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جمعیت پروتوزوآی شکمبه در تیمار دریافت کنندهی باکتری-مخمر نسبت به شاهد به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (0/05>p). غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH شکمبه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت،
به طوری که در تیمارهای حاوی بافر شیمیایی و یا بیولوژیکی نسبت به شاهد pH شکمبه افزایش و نیتروژن آمونیاکی کاهش یافت. اما فراسنجه های خونی و کبدی، ویژه‌گی‌های لاشه نظیر اندازه و وزن قطعات لاشه، شاخصه‌های رنگ سنجی گوشت تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.
نتیجه گیری: در کل، نتایج آزمایش حاضر نشان داد که استفاده از باکتری مصرفکننده اسید به‌عنوان تنظیم کننده pH، اثراتی قابل رقابت با بافر بیکربنات و حتی در مواردی بهتر دارد.
واژه‌های کلیدی: باکتری مگاسفرا السدنی، بیکربنات سدیم، پروتوزوآی شکمبه، فراسنجه‌های خونی، ساکارومایسس سرویسیه، ویژه‌گی‌های لاشه
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تغذیه نشخوارکنندگان
دریافت: 1401/8/6 | ویرایش نهایی: 1402/3/9 | پذیرش: 1401/9/27 | انتشار: 1402/3/9
دریافت: 1401/8/6 | ویرایش نهایی: 1402/3/9 | پذیرش: 1401/9/27 | انتشار: 1402/3/9
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
