دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
چکیده: (104 مشاهده)
مقدمه و هدف: جیرههای پر کنسانتره بهسرعت در شکمبه تجزیه میشوند و با تولید سریع و زیاد اسیدلاکتیک موجب کاهش pH شکمبه میشوند. استفاده از بافر شیمیایی یا بیولوژیکی باعث بهبود شرایط هضم و تخمیر در جیرهی با کنسانتره بالا میشود. بر این اساس این پژوهش با هدف مقایسه‌ی تاثیر استفاده از باکتری مصرفکننده اسید بهعنوان تنظیم کننده pH (بافر بیولوژیکی) و بافر شیمیایی برای بهبود قابلیت هضم و تخمیر جیرههای پرکنسانتره انجام شد.
مواد و روشها: در آزمایش حاضر از ۲۱ رأس بره نر پرواری عربی با میانگین وزن 50/2 ± ۳5/34 کیلوگرم و میانگین سن 1 ± ۸ ماه در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و ۷ تکرار به مدت ۵۰ روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه، بدون بافر و باکتری)، 2- جیره شاهد + یک درصد بافر بیکربناتسدیم، 3- جیره شاهد + سه میلیلیتر باکتری مگاسفرا السدنی به همراه دو گرم مخمر ساکارومایسس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. مصرف خوراک، قابلیتهضم مواد مغذی، عملکرد پروار، فراسنجههای خونی و تخمیری شکمبه، جمعیت پروتوزوآ، و برخی ویژه‌گی‌های کیفی گوشت اندازهگیری شدند. در پایان دوره، برهها کشتار و اجزای لاشه مورد تجزیه و وزن کشی قرار گرفت.
یافته ها: قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جمعیت پروتوزوآی شکمبه در تیمار دریافت کنندهی باکتری-مخمر نسبت به شاهد به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (05/0>P). غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH شکمبه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت، بهطوری که در تیمارهای حاوی بافر شیمیایی و یا بیولوژیکی نسبت به شاهد pH شکمبه افزایش و نیتروژن آمونیاکی کاهش یافت. اما فراسنجههای خونی و کبدی، ویژه‌گی‌های لاشه نظیر اندازه و وزن قطعات لاشه، شاخصه‌های رنگ سنجی گوشت تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.
نتیجه گیری: در کل، نتایج آزمایش حاضر نشان داد که استفاده از باکتری مصرف کننده اسید به عنوان تنظیم کننده pH، اثراتی قابل رقابت با بافر بیکربنات و حتی در مواردی بهتر دارد
مواد و روشها: در آزمایش حاضر از ۲۱ رأس بره نر پرواری عربی با میانگین وزن 50/2 ± ۳5/34 کیلوگرم و میانگین سن 1 ± ۸ ماه در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و ۷ تکرار به مدت ۵۰ روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه، بدون بافر و باکتری)، 2- جیره شاهد + یک درصد بافر بیکربناتسدیم، 3- جیره شاهد + سه میلیلیتر باکتری مگاسفرا السدنی به همراه دو گرم مخمر ساکارومایسس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. مصرف خوراک، قابلیتهضم مواد مغذی، عملکرد پروار، فراسنجههای خونی و تخمیری شکمبه، جمعیت پروتوزوآ، و برخی ویژه‌گی‌های کیفی گوشت اندازهگیری شدند. در پایان دوره، برهها کشتار و اجزای لاشه مورد تجزیه و وزن کشی قرار گرفت.
یافته ها: قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جمعیت پروتوزوآی شکمبه در تیمار دریافت کنندهی باکتری-مخمر نسبت به شاهد به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (05/0>P). غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH شکمبه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت، بهطوری که در تیمارهای حاوی بافر شیمیایی و یا بیولوژیکی نسبت به شاهد pH شکمبه افزایش و نیتروژن آمونیاکی کاهش یافت. اما فراسنجههای خونی و کبدی، ویژه‌گی‌های لاشه نظیر اندازه و وزن قطعات لاشه، شاخصه‌های رنگ سنجی گوشت تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.
نتیجه گیری: در کل، نتایج آزمایش حاضر نشان داد که استفاده از باکتری مصرف کننده اسید به عنوان تنظیم کننده pH، اثراتی قابل رقابت با بافر بیکربنات و حتی در مواردی بهتر دارد
واژه‌های کلیدی: باکتری مگاسفرا السدنی، بیکربنات سدیم، پروتوزوآی شکمبه، فراسنجههای خونی، ساکارومایسس سرویسیه، ویژه‌گی‌های لاشه
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تغذیه نشخوارکنندگان
دریافت: 1401/8/6 | ویرایش نهایی: 1401/11/26 | پذیرش: 1401/9/27
دریافت: 1401/8/6 | ویرایش نهایی: 1401/11/26 | پذیرش: 1401/9/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
