دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده: (88 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه: همزمان با افزایش جمعیت و نیاز به تولید بیشتر مواد غذایی، آفتکشها برای کنترل آفات و بیماریها در دام و محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار گرفتهاند اما متاسفانه، استفادهی بی رویه از آفتکشها، باعث صدمه به محیط زیست و گیاهان، حیوانات، آب، زمین و خاک شده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر غلظتهای متفاوت علفکش راندآپ به عنوان آفتکش پرکاربرد و رایج کشاورزی، بر تکامل برون تنی اووسایت بز انجام شد.
مواد و روشها: برای تهیهی اووسایتهای بز، تخمدانها بلافاصله بعد از کشتار، از لاشهی دام جدا و درون فلاسک حاوی سرم فیزیولوژیک در دمای 34-30 درجهی سانتیگراد به آزمایشگاه منتقل شدند. مجموعه اووسایت-کومولوس با روش برشی از فولیکولهای آنترال کوچک (mm6-2) تخمدان جدا و در محیط تکامل اووسایت به همراه غلظتهای متفاوت علفکش راندآپ کشت داده شدند. این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل غلظتهای متفاوت علفکش راندآپ که در غلظتهای صفر (شاهد)، 5/187 میکرومولار (تیمار با دز نصف نیمه کشنده) ،375 میکرومولار (تیمار با دز نیمه کشنده) و 750 میکرومولار (تیمار با دز کشنده) به محیطهای تکامل اووسایتهای بز افزوده شد.
یافتهها: نتایج این پژوهش نشان داد که افزودن غلظتهای متفاوت علفکش راندآپ باعث کاهش معنیدار نرخ تکامل برون تنی اووسایتها در تیمارهای مورد بررسی نسبت به تیمار شاهد شد (05/0 >P)، هم چنین بیان نسبی ژنهای استروئیدساز در سلولهای کومولوس به طور معنیداری نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت؛ اما تیمارهای راندآپ تأثیر قابل توجهی در میزان متیلاسیون DNA پروموتر ژن StAR نداشت. بنابراین احتمال دارد، تأثیر علفکش راندآپ در کاهش بیان ژنهای مورد بررسی، از طریق دیگر مکانیسمهای تنظیم کنندهی بیان ژن باشد.
نتیجهگیری: اثرگذاری تیمار با دز 5/187 میکرومولار، در کاهش بیان نسبی ژنهای StAR، CYP11A1 و CYP19 نسبت به تیمار نیمه کشنده، بیشتر بود که این میتواند به علیت این باشد که تخریب کنندههای هورمونی (آلایندههای زیست محیطی) دارای اثرات زیستی قوی در غلظتهای کم هستند اما در غلظتهای زیاد دارای اثرات ضعیف و یا بدون اثر هستند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی دریافت: 1401/5/8 | ویرایش نهایی: 1401/11/26 | پذیرش: 1401/8/8