پژوهشهای تولیدات دامی

     هدف از پژوهش حاضر شبیه­­­سازی قطعی و بهینه­­سازی سه طرح اصلاح نژادی هسته­باز با تعداد ثابت 500 رأس میش در هسته و با استراتژی­های آمیزشی متفاوت به­منظور بهبود صفات رشد و ترکیب لاشه در بره­های لری­­بختیاری در نظر گرفته شده بود. این طرح­ها عبارت بودند از: طرح 1 با جفت­گیری طبیعی و نرخ آمیزشی (M) 50 میش به ازاء هر قوچ در هسته و گله­های عضو (پایه)، طرح دو با تلقیح  مصنوعی در هسته (250=M) و جفت­گیری طبیعی درپایه (50=M) و طرح سه با تلقیح مصنوعی در هسته (250=M) و پایه (500=M). یک شاخص انتخاب اقتصادی با صحت 42/0 برای پایه و یک شاخص با صحت 67/0 برای هسته منظور شد. مزیت هسته­ی باز نسبت به هسته­ی بسته با اندازه نسبی هسته و تأخیر ژنتیکی پولی متفاوت اما بهینه برای طرح­های 1، 2 و 3، به ترتیب 5/7، 7/5 و 8 درصد دیده شد. با یکسان­سازی تأخیر ژنتیکی پولی ­برای دو طرح دو و سه (حالت تحت بهینه) که برابر تأخیر طرح 1 بهینه­ بود، اندازه جمعیت پایه آن­ها به ترتیب 035/1 و 1/3 برابر اندازه پایه طرح 1 بهینه­ و پیشرفت ژنتیکی پولی آن­ها به ترتیب 9/18 و 1/21 درصد بیشتر از پیشرفت ژنتیکی پولی طرح اخیر شد. در وضعیت تحت بهینه فوق، اندازه جمعیت گله­های عضو پایه­ طرح سه در مقایسه با طرح 2 سه برابر شده و پیشرفت ژنتیکی پولی آن 91/1 درصد افزایش یافت. با تغییر از سیستم سنتی با انتخاب بر اساس  وزن 6 ماهگی به طرح­های 1، 2 و 3 با تأخیر ژنتیکی پولی یکسان، پیشرفت ژنتیکی پولی به ترتیب 3/84، 12/119 و 3/123 درصد افزایش یافت. به­هر حال، به علت مشابه بودن پیشرفت­ ژنتیکی پولی طرح­های دو و سه در تأخیر ژنتیکی ­پولی یکسان و بالاتر بودن قابلیت اجرائی طرح دو، اجرای این طرح برای تسهیل راه­اندازی و ترویج سیستم اصلاح نژادی هسته­باز پیشنهاد می­شود.