پژوهشهای تولیدات دامی

   آزمایشی با هدف تخمین زیست­فراهمی و ارزیابی خصوصیات شیمیایی منابع مختلف عنصر روی از قبیل سولفات روی، اکسیدروی A، اکسیدروی B و بیوپلکس روی در جوجه­های گوشتی تغذیه شده با جیره­های نیمه خالص انجام شد. در ابتدا برای ارزیابی خصوصیات شیمیایی و حلالیت منابع مختلف عنصر روی در حلال­های مختلف مطابق روش­های استاندارد، به ترتیب از سه نمونه یک گرمی و 1/0 گرمی استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان عنصر روی از 15 درصد در بیوپلکس روی تا 75 درصد در اکسیدروی A متغیر است و بیش­ترین حلالیت به میزان 100 درصد در آب مقطردوبار تقطیرشده، هیدروکلریک اسید 4/0 درصد و اسید سیتریک دو درصد مربوط به سولفات روی و کم­ترین میزان حلالیت در آب مقطر دوبار تقطیرشده، هیدروکلریک اسید 4/0 درصد و اسید سیتریک دو درصد مربوط به بیوپلکس روی می­باشد. در ادامه برای مطالعه زیست­فراهمی منابع مختلف عنصر روی، از جیره  نیمه خالص مکمل شده با سطوح 50،­ 100 و 150 میلی­گرم از منابع مذکور در کیلوگرم جیره پایه استفاده شد که  به 260 قطعه جوجه گوشتی نر سویه رأس 308 در قالب 13 جیره آزمایشی مختلف تغذیه شد. این آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی، در سیستم قفس با چهار تکرار پنج قطعه­ای از سن 21-8 روزگی انجام شد. برای تخمین زیست فراهمی نسبی از روش رگرسیون نسبت شیب استفاده شد. که در این روش ارزش زیست­فراهمی نسبی منابع مختلف بر اساس تقسیم ضریب رگرسیون معادله هر منبع نسبت  به ضریب رگرسیون معادله سولفات روی به­عنوان منبع استاندارد محاسبه شد. بیش­ترین مقدار زیست فراهمی بر اساس افزایش وزن در اکسیدروی A و B در سطح 100 میلی­گرم در کیلوگرم و در بیوپلکس روی در سطح 50 میلی­گرم در کیلوگرم جیره پایه حاصل شد (05/0P<). بالاترین مقدار زیست فراهمی برطبق غلظت روی استخوان درشت نی، در سطح 50 میلی­گرم در کیلوگرم از اکسیدروی A و بر اساس غلظت روی کبد و پانکراس به هنگام استفاده از سطح 100 میلی­گرم بیوپلکس روی در کیلوگرم جیره پایه مشاهده شد (05/0P<).