پژوهشهای تولیدات دامی

به منظور بررسی اثرات استفاده از یک منبع اسید آلی در جیره­های با سه سطح تعادل الکترولیت جیره بر عملکرد تولیدی، اسیدیته و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش جوجه­های گوشتی، تعداد 720  قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس) به صورت فاکتوریل (2×3) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با  6 تیمار و 4 تکرار در هر تیمار به مدت 40 روز پرورش یافتند.
جیره­های آزمایشی شامل سه سطح از تعادل الکترولیت جیره (200، 250 و 300 میلی­اکی­والان در کیلوگرم) با و بدون افزودن اسید آلی بود. اثر تیمارها بر صفات عملکردی، درصد اجزاء لاشه، جمعیت میکروبی سکوم و pH  بخش­های مختلف دستگاه گوارش در پایان آزمایش اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد در دوره پایانی و کل دوره خوراک مصرفی جوجه­ها در تیمار با تعادل الکترولیت 300
میلی­اکی­والان در کیلوگرم نسبت به تیمارهای 200 و 250 بیشتر بوده و اختلاف معنی­داری داشت (05/0>P) استفاده از مکمل اسید آلی سبب افزایش خوراک مصرفی شد (05/0>P) میانگین افزایش وزن جوجه­های تیمار تعادل الکترولیت جیره 300 میلی­اکی­والان در کیلوگرم در دوره آغازین و رشد نسبت به سایر گروه­ها بیشتر بود (05/0>P). گروهی که اسید آلی دریافت کرده بودند در تمام دوره­های پرورش افزایش وزن بیشتری نشان دادند (05/0>P). درصد وزنی سنگدان جوجه­هایی که از جیره حاوی تعادل الکترولیت جیره 300 میلی­اکی­والان تغذیه شدند، بیشتر از گروه­های دیگر بوده و این اختلاف با  جوجه­های گروه تعادل الکترولیت جیره 200 میلی­اکی والان معنی­دار بود (05/0>P). اسید آلی بر درصد ران و پشت و گردن اثر معنی­داری نشان داد (05/0>P). اثرات اصلی و متقابل تیمارهای آزمایشی بر ضریب تبدیل خوراک معنی­دار نبود. جمعیت انتروکوکوس­های سکوم در گروه تعادل الکترولیت جیره 300 میلی­اکی­والان کاهش نشان داده و با گروه 200 میلی­اکی­والان اختلاف معنی­داری داشت (05/0>P). نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از اسید آلی می­تواند میانگین افزایش وزن و خوراک مصرفی جوجه­های گوشتی را افزایش دهد، بدون آنکه تاثیری درکاهش جمعیت باکتربایی سکوم داشته و یا موجب تغییر pH  دستگاه گوارش جوجه­ها گردد.