پژوهشهای تولیدات دامی

  این پژوهش به­منظور بررسی تاثیر استفاده از دانه جو کامل و پرک شده همراه با دو منبع پروتئین کنجاله سویا و اوره در
جیره­های گوسفند، بر قابلیت هضم مواد مغذی و فراسنجه‌های شکمبه‌ای ( pH شکمبه و غلظت نیتروژن آمونیاکی) انجام شد. از چهار راس گوسفند مهربان فیستولادار با میانگین وزن 5/0 ± 5/36 کیلوگرم در قالب یک طرح چرخشی 4×4 استفاده شد.
جیره­های آزمایشی شامل 1- دانه جو (70 درصد) همراه منبع اوره، 2- جو پرک شده (70 درصد) همراه منبع اوره، 3- دانه جو (70 درصد) همراه منبع کنجاله سویا و 4- جو پرک شده (70 درصد) همراه منبع کنجاله سویا بودند. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، اما قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت و جیره­های محتوی کنجاله سویا بیشترین قابلیت هضم دیواره سلولی را نشان دادند (05/0 P < ). میانگین pH مایع شکمبه در زمان­های متفاوت تحت تأثیر جیره­ها قرار نداشت ولی مقادیر pH در 2 ساعت بعداز خوراک دهی بین تیمارها تفاوت داشت (05/0 P < ). همچنین مصرف اوره سبب افزایش غلظت نیتروژن آمونیاکی نسبت به جیره­های محتوی کنجاله سویا شد، به­طوری­که غلظت آن در زمان­های 2 و 3 ساعت پس از مصرف خوراک در جیره­های حاوی اوره به­طور معنی­داری بیشتر بود (05/0 P < ). لذا قابلیت هضم مواد مغذی بیشتر تحت تأثیر منبع پروتئین قرار داشت، به‌طوری که مقادیر قابلیت هضم در جیره‌های محتوای کنجاله سویا بیشترین مقدار بود. همچنین فرآیند پرک کردن بر قابلیت هضم مواد مغذی جیره­ها تأثیری نداشته و برخی از فراسنجه­های شکمبه را تحت تأثیر قرار داده است.