1- دانشگاه تبریز
چکیده: (335 مشاهده)
مقدمه و هدف: نرخ رشد جزو صفات مهم اقتصادی به شمار میرود که با پتانسیل ژنتیکی پرنده و تحت تاثیر عوامل غیرژنتیکی تغییر میکند. شناخت بهتر ژنوم مرغ می‌تواند به بهبود ژنتیکی راندمان تولید گوشت و تخم مرغ کمک کند. سندرم آسیت، یک بیماری متابولیکی-ژنتیکی است که وقوع آن با برخی عوامل ژنتیکی و غیرژنتیکی، از جمله تغذیه و شرایط پرورش در ارتباط است و اغلب در جوجههای گوشتی مشاهده می‌شود. در تحقیق حاضر، ارتباط چندشکلی در دو ژن کاندید مؤثر بر سندروم آسیت (THRSP و PDK4) با صفات نرخ رشد و وزن بدن مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: برای شناسایی SNPها در دو ژن مذکور، از دادههای RNA-seq استفاده شد و با آنالیزهای بیوانفورماتیکی، نشانگرهای RFLP مربوطه شناسایی شد. برای مطالعه ارتباط ارتباط سنجی از 114 قطعه جوجه متعلق به چهار گروه نر سالم (44 قطعه)، نر بیمار (11 قطعه)، ماده سالم (55 قطعه) و ماده بیمار (4 قطعه) استفاده شد. یک نشانگر RFLP مناسب در ژن PDK4 و یکی دیگر در ژن THRSP انتخاب شد و ارتباط ژنوتیپهای مختلف موجود در آنها با صفات مزبور بررسی شد.
یافتهها: در جایگاه PDK4، فراوانی ژنوتیپهای CC، TC و TT به ترتیب برابر 105/0، 658/0 و 237/0 بود. در جایگاه THRSP نیز فراوانی ژنوتیپهای AA، AG وGG به ترتیب برابر 185/0، 5/0 و 315/0 بود. پرندگان مربوط به ژنوتیپهای مختلف از نظر رشد تفاوت معنیداری با یکدیگر نشان ندادند. همانطور که ذکر شد، ژنهای مورد بررسی جزو ژنهای موثر بر بروز آسیت بودند و هدف از بررسی آنها این بود که مشخص گردد آیا ژنهای مرتبط با سندروم آسیت با صفات مرتبط با رشد نیز مرتبط هستند یا خیر. نتایج نشان داد که چند شکلی در دو ژن PDH4 و THRSP با صفات مرتبط با رشد ارتباط معنیداری ندارد (05/0<P).
نتیجه گیری: به نظر میرسد آلل هایی که در ژنهای مرتبط با رشد باعث رشد سریعتر پرنده میشوند، همان آللهای مستعد کننده پرنده برای وقوع سندروم آسیت نمیباشند. به عبارت دیگر، یافتههای تحقیق حاضر ارتباط ژنتیکی مستقیم بین رشد پرنده با وقوع سندروم آسیت را تائید نمیکند. با اینکه ارتباط ژنتیکی مستقیم بین سندرم آسیت و صفات رشد در مطالعه حاضر مشاهده نشد، مطالعه ژنهای دیگر با استفاده از نشانگرهای SNP یا RFLP قابل توصیه است
مواد و روشها: برای شناسایی SNPها در دو ژن مذکور، از دادههای RNA-seq استفاده شد و با آنالیزهای بیوانفورماتیکی، نشانگرهای RFLP مربوطه شناسایی شد. برای مطالعه ارتباط ارتباط سنجی از 114 قطعه جوجه متعلق به چهار گروه نر سالم (44 قطعه)، نر بیمار (11 قطعه)، ماده سالم (55 قطعه) و ماده بیمار (4 قطعه) استفاده شد. یک نشانگر RFLP مناسب در ژن PDK4 و یکی دیگر در ژن THRSP انتخاب شد و ارتباط ژنوتیپهای مختلف موجود در آنها با صفات مزبور بررسی شد.
یافتهها: در جایگاه PDK4، فراوانی ژنوتیپهای CC، TC و TT به ترتیب برابر 105/0، 658/0 و 237/0 بود. در جایگاه THRSP نیز فراوانی ژنوتیپهای AA، AG وGG به ترتیب برابر 185/0، 5/0 و 315/0 بود. پرندگان مربوط به ژنوتیپهای مختلف از نظر رشد تفاوت معنیداری با یکدیگر نشان ندادند. همانطور که ذکر شد، ژنهای مورد بررسی جزو ژنهای موثر بر بروز آسیت بودند و هدف از بررسی آنها این بود که مشخص گردد آیا ژنهای مرتبط با سندروم آسیت با صفات مرتبط با رشد نیز مرتبط هستند یا خیر. نتایج نشان داد که چند شکلی در دو ژن PDH4 و THRSP با صفات مرتبط با رشد ارتباط معنیداری ندارد (05/0<P).
نتیجه گیری: به نظر میرسد آلل هایی که در ژنهای مرتبط با رشد باعث رشد سریعتر پرنده میشوند، همان آللهای مستعد کننده پرنده برای وقوع سندروم آسیت نمیباشند. به عبارت دیگر، یافتههای تحقیق حاضر ارتباط ژنتیکی مستقیم بین رشد پرنده با وقوع سندروم آسیت را تائید نمیکند. با اینکه ارتباط ژنتیکی مستقیم بین سندرم آسیت و صفات رشد در مطالعه حاضر مشاهده نشد، مطالعه ژنهای دیگر با استفاده از نشانگرهای SNP یا RFLP قابل توصیه است
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
