دوره 14، شماره 39 - ( بهار 1402 )
جلد 14 شماره 39 صفحات 20-10 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bozorgtabar P, Kazemifard M, Rezaei M, Mehraban P. Effect of Superworm Bioactive Peptides on Performance, Morphology and Microbial Population of Intestine and Immune Responses in Broiler Chickens. rap 2024; 14 (39) :10-20
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-1303-fa.html
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-1303-fa.html
بزرگتبار پرند، کاظمی فرد محمد، رضایی منصور، مهربان پویان. اثر پپتیدهای زیست فعال سوپرورم بر عملکرد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده و پاسخ های ایمنی در جوجه های گوشتی. پژوهشهاي توليدات دامي. 1402; 14 (39) :10-20
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
چکیده: (315 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: استفاده از آنتیبیوتیک ها در تغذیه طیور علاوه بر اهمیت آنها در پیشگیری از بیماری ها، باعث افزایش روز افزون ناهنجاری های مادرزادی، بیماری های مزمن، افزایش مقاومت میکروبی و صدها عارضه کوچک و بزرگ دیگر که به عنوان معضلات بهداشت کنونی جامعه بشری مطرح است، می باشد. تمرکز بر رفاه حیوانات، مراقبت از محیط زیست، استفاده محدود از داروها و تولید یک محصول سالم بدون باقی‌مانده‌های شیمیایی که سلامت انسان را به خطر نیاندازد همیشه مورد توجه بوده است. یکی از جایگزین های مناسب برای آنتیبیوتیک ها، به پپتیدهای زیست فعال می توان اشاره کرد.
مواد و روش ها: این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه تجاری راس 308، در شش تیمار، پنج تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه، جیره پایه + 0/1 درصد ویتامین E و 0/05 درصد مادورامایسین، جیره پایه + 0/05 درصد مادورامایسین، جیره پایه + 200 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم، جیره پایه +400 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم و جیره پایه + 600 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم بودند. اثر تیمارها بر عملکرد، جمعیت میکروبی، ریخت شناسی روده و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی بررسی شد.
یافته ها: افزودن مادورامایسین (تیمار 3) و پپتید سوپرورم در سطوح 200، 400 و 600 میلی گرم به جیره در مقایسه با گروه شاهد توانسته است مصرف خوراک را در دوره پایانی کاهش دهد. از طرفی تیمارهایی که آنتی بیوتیک مصرف کردند، در مقایسه با تیمار 5 که حاوی 400 میلی گرم پپتید سوپرورم بود توانسته است جمعیت باکتری های کل را کاهش دهد. اضافه کردن همه سطوح پپتید زیست فعال سوپرورم به جیره سبب کاهش قطر کریپت در مقایسه با گروه شاهد شد و همچنین جیره حاوی 400 میلی گرم از پپتید سوپرورم باعث کاهش عمق کریپت در مقایسه با گروه شاهد شد. نتایج به دست آمده در رابطه با فاکتورهای ایمنی می توان بیان کرد که با افزودن آنتیبیوتیک به جیره، میتواند فاکتورهای ایمنی از جمله ایمنوگلوبولین G در سن 35 روزگی در مقایسه با گروه شاهد افزایش دهد، همچینین پپتید سوپرورم در غلطت 400 و 600 میلی گرم به جیره توانسته است تیتر کل SRBC در سن 42 روزگی در مقایسه با گروه شاهد بهبود دهد.
نتیجه گیری: نتایج این آزمایش نشان داد که تیمارهای آزمایشی توانست شاخص های عملکردی را در سن 11 تا 42 روزگی و برخی از صفات ریخت شناسی ژژنوم مانند: عمق و قطر کریپت را بهبود دهد. همچنین می توان بیان کرد که اثر تیمارهای آزمایشی بر جمعیت باکتری کل و لاکتوباسیل و سطح ایمونوگلوبولین G (روز 35) و تیتر کل SRBC (روز 42) معنی دار بود.
مقدمه و هدف: استفاده از آنتیبیوتیک ها در تغذیه طیور علاوه بر اهمیت آنها در پیشگیری از بیماری ها، باعث افزایش روز افزون ناهنجاری های مادرزادی، بیماری های مزمن، افزایش مقاومت میکروبی و صدها عارضه کوچک و بزرگ دیگر که به عنوان معضلات بهداشت کنونی جامعه بشری مطرح است، می باشد. تمرکز بر رفاه حیوانات، مراقبت از محیط زیست، استفاده محدود از داروها و تولید یک محصول سالم بدون باقی‌مانده‌های شیمیایی که سلامت انسان را به خطر نیاندازد همیشه مورد توجه بوده است. یکی از جایگزین های مناسب برای آنتیبیوتیک ها، به پپتیدهای زیست فعال می توان اشاره کرد.
مواد و روش ها: این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 240 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه تجاری راس 308، در شش تیمار، پنج تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه، جیره پایه + 0/1 درصد ویتامین E و 0/05 درصد مادورامایسین، جیره پایه + 0/05 درصد مادورامایسین، جیره پایه + 200 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم، جیره پایه +400 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم و جیره پایه + 600 میلی گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم بودند. اثر تیمارها بر عملکرد، جمعیت میکروبی، ریخت شناسی روده و پاسخ سیستم ایمنی جوجه های گوشتی بررسی شد.
یافته ها: افزودن مادورامایسین (تیمار 3) و پپتید سوپرورم در سطوح 200، 400 و 600 میلی گرم به جیره در مقایسه با گروه شاهد توانسته است مصرف خوراک را در دوره پایانی کاهش دهد. از طرفی تیمارهایی که آنتی بیوتیک مصرف کردند، در مقایسه با تیمار 5 که حاوی 400 میلی گرم پپتید سوپرورم بود توانسته است جمعیت باکتری های کل را کاهش دهد. اضافه کردن همه سطوح پپتید زیست فعال سوپرورم به جیره سبب کاهش قطر کریپت در مقایسه با گروه شاهد شد و همچنین جیره حاوی 400 میلی گرم از پپتید سوپرورم باعث کاهش عمق کریپت در مقایسه با گروه شاهد شد. نتایج به دست آمده در رابطه با فاکتورهای ایمنی می توان بیان کرد که با افزودن آنتیبیوتیک به جیره، میتواند فاکتورهای ایمنی از جمله ایمنوگلوبولین G در سن 35 روزگی در مقایسه با گروه شاهد افزایش دهد، همچینین پپتید سوپرورم در غلطت 400 و 600 میلی گرم به جیره توانسته است تیتر کل SRBC در سن 42 روزگی در مقایسه با گروه شاهد بهبود دهد.
نتیجه گیری: نتایج این آزمایش نشان داد که تیمارهای آزمایشی توانست شاخص های عملکردی را در سن 11 تا 42 روزگی و برخی از صفات ریخت شناسی ژژنوم مانند: عمق و قطر کریپت را بهبود دهد. همچنین می توان بیان کرد که اثر تیمارهای آزمایشی بر جمعیت باکتری کل و لاکتوباسیل و سطح ایمونوگلوبولین G (روز 35) و تیتر کل SRBC (روز 42) معنی دار بود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تغذیه طیور
دریافت: 1401/2/13 | ویرایش نهایی: 1402/3/9 | پذیرش: 1401/3/23 | انتشار: 1402/3/9
دریافت: 1401/2/13 | ویرایش نهایی: 1402/3/9 | پذیرش: 1401/3/23 | انتشار: 1402/3/9
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
