روه تغذیه دام و طیور دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
چکیده: (70 مشاهده)
این تحقیق بهمنظور بررسی اثر استفاده از سطوح مختلف سیبزمینی در جیره بر فراسنجههای شکمبهای، قابلیتهضم مواد مغذی و آنزیمهای سلولایتیک مایع شکمبه شامل میکروکریستالین سلولاز و کربوکسی متیل سلولاز در بخشهای مختلف مایع شکمبه (بخش جامد،خارج سلولی ودرون سلولی) انجام گرفت. در این آزمایش از 12 راس میش نژاد دالاق در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 4 تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) تیمار شاهد (بدون سیب زمینی)،2)تیمار حاوی 5/7 درصد سیب زمینی 3) تیمارحاوی 15 درصد سیب زمینی بر اساس ماده خشک جیره بودند جیرهها از نظر پروتئین و انرژی یکسان بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که اختلاف در میزان pH مایع شکمبه در بین تیمارها با یکدیگر از نظر آماری معنیدار است (05/0>P). در بین تیمارهای آزمایشی بیشترین میزان نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در تیمار شاهد و کمترین مقدار در تیمار حاوی 15 درصد سیبزمینی مشاهده شد و اختلاف بین تیمارها از نظر آماری معنیدار است(05/0>P). تعداد پروتوزوآ در تیمار شاهد کمترین مقدار و در تیمارحاوی 5/7 درصد سیبزمینی بیشترین مقدار را نشان میدهد. این اختلاف بین تیمار شاهد و تیمار های حاوی 5/7 و 15درصد سیب زمینی معنیدار میباشد(05/0>P). از لحاظ قابلیت هضم مواد مغذی در بین تیمارها تنها در قابلیت هضم عصاره اتری(چربی) اختلاف معنیداری وجود ندارد (05/0<P). در قابلیت هضم سایر موادمغذی در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنیدار مشاهده گردید(05/0>P). در بین فعالیت آنزیمهای کربوکسی متیل سلولاز و میکرو کریستالین سلولاز در بخش سلولی، خارج سلولی ،بخش جامد و کل(مجموع هر 3 بخش)، بیشترین مقدار در تیمار شاهد و کمترین مقدار در تیمار حاوی 15 درصد سیب زمینی مشاهده گردید و از نظر آماری این اختلاف در بین سه تیمار معنیدار است (05/0>P). با توجه به نتایج ذکر شده، می توان تا سطح 15 درصد سیبزمینی خام در جیره میش ها استفاده کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تغذیه نشخوارکنندگان
دریافت: 1398/9/3 | ویرایش نهایی: 1399/10/2 | پذیرش: 1399/8/19
دریافت: 1398/9/3 | ویرایش نهایی: 1399/10/2 | پذیرش: 1399/8/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول
