دوره 10، شماره 24 - ( تابستان 1398 )
جلد 10 شماره 24 صفحات 126-120 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
seyedsharifi R, badbarin S, khamisabadi H, hedayat evrigh N, seif davati J. (2019). Study of Genetic Structure and Accuracy of Assignment of Individuals to Five Horse Populations using Microsatellite Markers. rap. 10(24), 120-126. doi:10.29252/rap.10.24.120
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-996-fa.html
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-996-fa.html
سید شریفی رضا، بادبرین سجاد، خمیس آبادی حسن، هدایت ایوریق نعمت، سیف دواتی جمال. بررسی ساختار ژنتیکی و دقت انتساب افراد به پنج جمعیت اسب با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره پژوهشهاي توليدات دامي 1398; 10 (24) :126-120 10.29252/rap.10.24.120
دانشگاه محقق اردبیلی
چکیده: (3215 مشاهده)
در بعضی موارد به دلیل هم پوشانی صفات ظاهری و عدم ثبت اطلاعات والدینی، تعیین نژاد یک اسب با مشکل مواجه می شود. استفاده از روش های مولکولی انتساب افراد به جمعیت اولیه می تواند کمک قابل توجهی در این زمینه باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی ساختار ژنتیکی و میزان دقت انتساب اسبها به جمعیت های مبداء با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره انجام گرفت. برای این منظور از 165 راس اسب شامل نژادهای کاسپین (35 نمونه)، عرب (36 نمونه)، ترکمن (30 نمونه) و تاروبرد (28 نمونه) و یک جمعیت آمیخته ترکمن- تاروبرد (36 نمونه) به صورت تصادفی نمونه خون تهیه شد. واکنش زنجیرهای پلی مراز با استفاده از 12 نشانگر ریزماهواره توصیه شده توسط انجمن جهانی ژنتیک حیوانی (ISAG) انجام و محصولات حاصله روی ژل اکریل آمید 8 درصد تفکیک و با استفاده از رنگ آمیزی نیترات نقره نمایان شد. برآورد متغیرهای ژنتیکی مانند تعداد آلل مؤثر و میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار نشان دهنده تنوع ژنتیکی قابل توجهی در نشانگرهای مورد استفاده بود. از میان نشانگرهای بررسی شده، نشانگر AHT4 با 20/11 آلل بیشترین و نشانگر AHT5 با 28/4 آلل کمترین تعداد آلل مؤثر و نشانگر AHT4 (82/0) بیشترین و نشانگر ASB17 (67/0) کمترین میزان تنوع ژنتیکی را نشان دادند. بیشترین و کمترین میزان فاصله ژنتیکی بین نژاد تاروبرد و نژادهای عرب و کاسپین (91/0) و نژاد تاروبرد با جمعیت آمیخته (10/0) محاسبه شد. در مجموع نشانگرهای مورد استفاده توانستند 79 درصد از افراد را به درستی به جمعیت مبدأ منتسب نمایند. بنابراین نشانگرهای ریزماهواره در برخی موارد کمک خوبی جهت تعیین منشاء نژادی اسب های کشور هستند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ژنتیک و اصلاح نژاد دام
دریافت: 1397/12/4 | ویرایش نهایی: 1398/6/30 | پذیرش: 1398/2/2 | انتشار: 1398/6/27
دریافت: 1397/12/4 | ویرایش نهایی: 1398/6/30 | پذیرش: 1398/2/2 | انتشار: 1398/6/27
فهرست منابع
1. Aljumaah, R.S., M.M. Alobre and R.M. Alatiyat. 2015. Use of microsatellite markers to assign goats to their breeds. Genetics and Molecular Research, 14(3): 9071-9080. [DOI:10.4238/2015.August.7.16]
2. Baumung, R., V. Cubric-Curik, K. Schwend, R. Achmann and J. Solkner. 2006. Genetic characterization and breed assignment in Austrian sheep breeds using microsatellite marker information. Journal of Animal Breeding and Genetics, 123: 265-271. [DOI:10.1111/j.1439-0388.2006.00583.x]
3. Behl, R., J. Behl, A. Gupta, S.C. Gupta and S.P.S. Ahlawat. 2007. Individual identification and breed allocation with microsatellite markers: An evaluation in Indian horses. Asian-Australian Journal of Animal Science, 20(1): 25-30. [DOI:10.5713/ajas.2007.25]
4. Behroozinia, Q., S.D. Mirhosseini, F. Afraz, A. Sohrabi A. Mohammadi, P. Shahbazi and B. Honey. 2011. Genetic description of two Iranian Turkmen horse populations of Turkmen Sahra and Turkmen Jergalan regions using microsatellite markers. Iranian Journal of Animal Science, 3(1): 63-66 (In Persian).
5. Bjornstad, G. and K.H. Roed. 2001. Breed demarcation and potential for breed allocation of horses assessed by microsatellite markers. Animal Genetics, 32: 59-65. [DOI:10.1046/j.1365-2052.2001.00705.x]
6. Bjornstad, G. and K.H. Roed. 2002. Evaluation of factors affecting individual assignment precision using microsatellite data from horse breeds and simulated breed crosses. Animal Genetics, 33: 264-270. [DOI:10.1046/j.1365-2052.2002.00868.x]
7. Ciampolini, R., V. Cetica, E. Ciani, E. Mozzanti, X. Fosella and F. Marroni. 2006. Statistical analysis of individual assignment tests among four cattle breeds using fifteen STR loci. Journal of Animal Science, 84: 11-19. [DOI:10.2527/2006.84111x]
8. Cornuet, J.M., S. Piry, G. Luikart, A. Estoup and M. Solignac. 1999. New methods employing multilocus genotypes to select or exclude populations as origins of individuals. Genetics, 153: 1989-2000.
9. Dalvit, C., M. De Marchi, R. Dal Zotto, M. Gervaso, T. Meuwissen and M. Cassandro. 2008. Breed assignment test in four Italian beef cattle breeds. Meat Science, 80: 389-395. [DOI:10.1016/j.meatsci.2008.01.001]
10. Ghasemi M., M.R. Mohammad Abadi, A.S. Esmaeilizadeh Kashkoyeh and M. Montazeri. 2016. Investigation of the attribution of individuals to camels in northern Kerman province using microsatellite markers. Modern Genetics Journal, 11(3): 329-335 (In Persian).
11. Hemati, B., M.H. Banabazi, S. Shahkarami, E. Mohandesan and P. Burger. 2017. Genetic diversity within Bactrian camel population of Ardebil province. Research on Animal Production, 8(16): 192-197. [DOI:10.29252/rap.8.16.192]
12. Maudet, C., G. Luikart and P. Taberlet. 2002. Genetic diversity and assignment tests among seven French cattle breeds based on microsatellite DNA analysis. Journal of Animal Science, 80: 942-950. [DOI:10.2527/2002.804942x]
13. Miller, S.A., D.D. Dykes and H.F. Polesky. 1988. A simple salting out procedure for extracting DNA from human nucleated cells. Nucleic Acids Research, 16: 12-15. [DOI:10.1093/nar/16.3.1215]
14. Montazeri, M., A.S. Massoudi, R. Preacher and D. Khan Khorasani. 2014. Investigating the attribution of individuals to populations of Iranian native dogs using microsatellite markers. Animal Biotechnology Journal, 6(2): 177-188 (In Persian).
15. Peakall, R. and P.E. Smouse. 2012. GenAlEx 6.5: genetic analysis in Excel. Population genetic software for teaching and research. Bioinformatics, 28: 2537-2539. [DOI:10.1093/bioinformatics/bts460]
16. Pirani, N. and A. Mohammad Hashemi. 2010. Individuals assignment to six domesticated chicken populations using microsatellite markers. Animal Science Research, 4(1): 55-65 (In Persian).
17. Piry, S., A. Alapetite, J. M. Cornuet, D. Paetkau, L. Baudouin and A. Estoup. 2004. GeneClass2: A Software for Genetic Assignment and First Generation Migrant Detection. Journal of Heredity, 95: 536-539. [DOI:10.1093/jhered/esh074]
18. Samozad, M., M. Nasiri, A.S. Aslami Nezhad, M. Tahmores Poor, M. Dosti and A.J. Ghiadi. 2011. Genetic Diversity Investigation in Iranian Turkman Horses using 4 microsatellite markers. Iranian Journal of Animal Science, 4(4): 345-351 (In Persian).
19. Talle, S.B., E. Fimland, O. Syrstad, T. Meuwissen and H. Klungland. 2005. Comparison of individual assignment methods and factors affecting assignment success in cattle breeds using microsatellites. Acta Agriculturae, 55: 74-79. [DOI:10.1080/09064700500435416]
20. Thirstrup, J.P., C. Pertoldi and V. Loeschcke. 2008. Genetic analysis, breed assignment and conservation priorities of three native Danish horse breeds. Animal Genetics, 39: 496-505. [DOI:10.1111/j.1365-2052.2008.01767.x]
21. Van de Goor, L.H.P., W.A. Van Haeringen and J.A. Lenstra. 2011. Population studies of 17 equine STR for forensic and phylogenetic analysis. Animal Genetics, 42: 627-633. [DOI:10.1111/j.1365-2052.2011.02194.x]
22. Yeh, F.C., R.C. Yang and T. Boyle. 2000. POPGENE VERSION 1.32: Microsoft Window-based Freeware for Population Genetic Analysis. University of Alberta. Canada.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
