پژوهشهای تولیدات دامی

  این آزمایش به منظور بررسی استفاده از پروبیوتیک، پر­بیوتیک و سینبیوتیک بر صفات عملکرد و جمعیت لاکتوباسیلوس­ها در دستگاه گوارش جوجه­های گوشتی انجام گردید، تعداد 630 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 7 تیمار و 6 تکرار و 15 قطعه در هر تکرار از سن 1 تا 42 روزگی پرورش داده شد. جیره­های آزمایشی شامل 1) جیره شاهد ( جیرۀ پایه فاقد مکمل افزودنی)، 2) جیره پایه + پروبیوتیک پریمالاک، 3) جیره پایه + پربیوتیک تکنوموس، 4) جیره پایه + پر­بیوتیک فرمکتو، 5) جیره پایه + پریمالاک + تکنوموس، 6) جیره پایه + پریمالاک + فرمکتو و 7) جیره پایه + سین­بیوتیک بیومین ایمبو بودند. فراسنجه­های مورد اندازه­گیری شامل: خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، جمعیت لاکتوباسیلوس در ایلئوم و سکوم جوجه­های گوشتی بودند. نتایج نشان داد که در مرحله آغازین تیمار حاوی پریمالاک+ فرمکتو بیشترین افزایش وزن را در بین تیمار­های آزمایشی موجب شدند و اختلاف آن با گروه شاهد معنی­دار بود (05/0 P< ). مصرف خوراک در هیچ­یک از دوره­های آزمایشی تحت­تأثیر تیمارهای آزمایشی حاوی مکمل­های افزودنی قرار نگرفت (05/0 P> ). در دوره آغازین، تیمارهای حاوی پریمالاک+ فرمکتو و سین­بیوتیک بیومین و همچنین در دوره رشد و کل دوره پرورشی تیمار تلفیقی پریمالاک+ فرمکتو موجب بهبود معنی­دار ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گروه شاهد شدند (05/0 P< ). از نظر شمارش جمعیت لاکتوباسیل­ها، در سن 23 روزگی، تیمارهای حاوی پر­بیوتیک فرمکتو و مجموع پریمالاک + فرمکتو موجب افزایش معنی­دار جمعیت لاکتوباسیل در ایلئوم در مقایسه با شاهد شدند. در سن 42 روزگی، تیمارهای ترکیبی حاوی پروبیوتیک + پر­بیوتیک و سینبیوتیک بیومین موجب افزایش معنی­دار شمار لاکتوباسیل­ها در سکوم نسبت به گروه شاهد شدند. به طور­کلی نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از ترکیب پروبیوتیک + پر­بیوتیک ممکن است موجب بهبود عملکرد و افزایش جمعیت لاکتوباسیل­ها در دستگاه گوارش جوجه­های گوشتی شود.