شواهد به دست آمده از پژوهشهای حیوانی حاکی از نقش سیستم های کورتیکوتروپینی و ملانوکورتینی در مصرف خوراک دارد، اما ارتباط آنها تاکنون در پرندگان بررسی نشده است. در این پژوهش سه آزمایش با هدف بررسی گیرنده‌های کورتیکوتروپینی بر مصرف غذا با استفاده از آگونیست گیرنده های M۳ و M۴ ملانوکورتینی در جوجه های تازه از تخم درآمده انجام شد (هر آزمایش شامل چهار گروه و ۱۱ جوجه در هر گروه بود). در آزمایش اول، جوجه‌های محروم از غذا به مدت سه ساعت، تزریقات داخل بطن مغزی (ICV) را به شکل زیر دریافت کردند: سالین، MTII (آگونیست گیرنده‌های MC۳/MC۴ (۲/۴۵، ۴/۹ و ۹/۸ پیکومول). در آزمایش دوم، سالین، MTII (۹/۸ پیکومول)، astressin-B (آنتاگونیست گیرنده های CRF۱/ CRF۲، ۳۰ میکروگرم) و astressin-B + MTII تزریق شدند. در آزمایش سوم، جوجه ها با سالین، MTII (۹/۸ پیکومول)، astressin-۲B (آنتاگونیست گیرنده های CRF۲، ۳۰ میکروگرم) و astressin-B + MTII تزریق شدند. سپس مصرف تجمعی غذا تا ۱۲۰ دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد. با توجه به نتایج به دست آمده، کاهش وابسته به دوز بر مصرف غذا بعد از MTII دیده شد (۰/۰۵p<). تزریق داخل بطنی مغزی MTII (۹/۸ پیکومول) + astressin-۲B موجب مهار هیپوفاژی ناشی از MTII شد (۰/۰۵p<). نتایج نشان دهنده این بود که هیپوفاژی ناشی از سیستم ملانوکورتینی از طریق گیرنده‌های CRF۲ کورتیکوتروپینی در جوجه های گوشتی میانجی‌گری می‌شود.
