جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای بتائین
بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین خام، متیونین و بتائین بر عملکرد و شاخص‌های لاشه جوجه‌های گوشتی
احمد حسن آبادی، هادی مرادی پرشکوه، حسنا حاجاتی،
دوره ۸، شماره ۱۸ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده
این آزمایش به­منظور بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین خام، متیونین و بتائین بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه‌های گوشتی انجام شد. ۶۴۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه از سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار و به­صورت فاکتوریل ۲×۲×۲ مورد استفاده قرار گرفت. جوجه­ها تا سن ۷ روزگی به­صورت متداول پرورش داده شدند و از سن ۷ تا ۴۲ روزگی با ۲ سطح پروتئین خام (بالا و متوسط)، ۲ سطح متیونین (بالا و متوسط) و ۲ سطح بتائین (صفر و ۰۸/۰ درصد) تغذیه شدند. هر جایگاه بستری (پن) شامل ۲۰ قطعه­ جوجه ­بود. شاخص­های مورد اندازه­گیری عبارت بودند از: میانگین خوراک مصرفی روزانه، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب­تبدیل غذایی که به­صورت هفتگی اندازه­گیری شد. در سن ۴۲ روزگی یک قطعه جوجه از هر تکرار انتخاب و برای تجزیه لاشه ذبح گردید. نتایج آزمایش نشان داد اثرات متقابل دوتایی تفاوت معنی­داری باهم نداشتند. در سن ۴۲-۷ روزگی بین تیمار شاهد با سایر تیمارها از نظر میزان خوراک مصرفی تفاوت معنی­داری وجود نداشت. جوجه­های دریافت­کننده بتائین خوراک مصرفی روزانه بالاتری نسبت به جوجه­هایی داشتند که بتائین دریافت نکرده بودند ولی این اختلاف فقط در سن ۲۱-۱۴ روزگی معنی­دار بود (۰۵/۰P<). از نظر میانگین افزایش وزن روزانه تفاوت معنی­داری بین تیمارها مشاهده گردید. جوجه­های دریافت­کننده بتائین و سطح بالای پروتئین، افزایش وزن روزانه بالاتری نسبت به جوجه­هایی داشتند که با جیره غذایی حاوی بتائین و سطح متوسط پروتئین خام تغذیه شدند. در هیچ­کدام از دوره­های آزمایش اثرات اصلی سطوح پروتئین خام، متیونین و بتائین بر میانگین ضریب تبدیل خوراک جوجه­ها از نظر آماری معنی­دار نبود. مقدار چربی محوطه بطنی در جوجه­های تغذیه شده با تیمار ۳ (پروتئین بالا، متیونین بالا، بدون بتائین) کمتر از سایر تیمارها بود. به­طور کلی با توجه به نتایج این آزمایش، بتائین را می‌توان جایگزین بخشی از متیونین خوراک جوجه‌های گوشتی نمود.
تاثیر تزریق درون تخم‎ مرغی ال-کارنیتین و بتائین بر قابلیت جوجه درآوری، غلظت متابولیت‎ های خون، ویژگی‎ های لاشه و بیان برخی از ژن‎ های مرتبط با رشد و نمو در جوجه‎ های گوشتی یک روزه
فرشته شکرانی، محسن دانشیار، زربخت انصاری پیرسرائی، سیدعلی میرقلنج،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۳ )
چکیده
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: تغذیه مواد مغذی به داخل تخم ­مرغ می‌تواند محدودیت‌ مواد مغذی موجود در تخم­ مرغ را کاهش دهد و به بهبود کیفیت رشد جنین و جوجه کمک نماید. بنابراین جهت دستیابی به حداکثر عملکرد پس از تفریخ، بایستی توجه زیادی بر رشد و نمو جنین صورت گیرد. همچنین، تامین مواد مغذی برای جنین (تغذیه جنینی) در اواخر دوره جنینی و اوایل زندگی جوجه می‎تواند به‎منظور برطرف کردن محدودیت‌های رشد و نمو مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از برخی مواد مغذی طی دوره انکوباسیون می ­تواند باعث بهبود سوخت و ساز در جنین شده و اثرات مفیدی بر عملکرد بعد از تفریخ داشته باشد. ال-کارنیتین ترکیبی دوقطبی محلول در آب است و به‎دلیل ظرفیت محدود جوجه ­های جوان برای سنتز
ال-کارنیتین، افزودن این ماده می‎تواند اثرات سودمندی برای جوجه داشته باشد. بتائین از مشتقات اسیدهای آمینه (تری متیل گلایسین) است و به‎عنوان دهنده گروه متیل عمل
می­ کند. این تحقیق به‎منظور بررسی تاثیر تغذیه جنینی ال-کارنیتین و بتائین بر قابلیت جوجه درآوری، شاخص رشد و بیان برخی از ژن­ های مرتبط با رشد و نمو در جوجه­ های گوشتی یک روزه انجام شد.
مواد و روش‎ها: برای انجام این تحقیق تعداد۶۳۰ عدد تخم ­مرغ نطفه ­دار نژاد راس سویه ۳۰۸ (سن مرغ­ های مادر ۳۴ هفته) در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۶ تیمار، ۵ تکرار و تعداد ۲۱ عدد تخم­ مرغ در هر تکرار استفاده شد. میانگین وزن تخم ­مرغ­ ها برابر ۱/۱۸± ۵۶/۶۴ بوده است. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (بدون تزریق)، تزریق خشک (سوراخ کردن
تخم ­مرغ)، تزریق سرم فیزیولوژی (۱۰۰ میکرولیتر)، تزریق درون تخم ­مرغی ال-کارنیتین (۸ میلی­ گرم)، تزریق درون تخم ­مرغی بتائین (۲/۵ میلی­ گرم) و تزریق درون تخم­ مرغی
ال-کارنیتین و بتائین (۸ میلی­ گرم ال-کارنیتین و ۲/۵ میلی­ گرم بتائین) بودند. تزریق در روز ۱۴ دوره جوجه­ کشی درون کیسه آمنیوتیک انجام شد. ۱۰۰ میکرولیتر محلول تزریق به‎وسیله سرنگ انسولین با زاویه ۴۵ درجه در یک سوم بالای تخم­ مرغ با عمق تزریق ۱۹ میلی­ متر تزریق گردید. دمای محلول تزریقی هنگام تزریق ۳۰ درجه سانتی­ گراد بود و در دمای ۳۵ درجه سانتی ­گراد به‎مدت ۱۵ دقیقه برای هر تیمار انجام شد. بعد از تزریق محل تزریق با استفاده از چسب مسدود شد. تخم­ مرغ­ها در دستگاه جوجه­کشی (با دمای ۳۷/۵ درجه
سانتی­ گراد و رطوبت ۶۱ درصد) قرار داده شدند. بعد از تفریخ، جوجه­ ها وزن­ کشی شدند. همچنین تخم­ مرغ­های نابارور و تخم­ مرغ­های با جنین مرده برای بررسی گامه­های مرگ و میر جنینی به آزمایشگاه منتقل و شکسته شدند. جوجه­ ها پس از تفریخ، با ترازوی دیجیتال با دقت ۰/۰۱ گرم توزین شدند و وزن پس از تولد تعیین شد. سپس دو جوجه از هر تکرار برای بررسی خصوصیات لاشه (ران، سینه، جگر و کیسه زرده) انتخاب و کشتار شدند. خون­ گیری از سیاهرگ گردن برای اندازه­ گیری برخی از فراسنجه ­های خونی (کلسترول، تری ­گلیسرید و پروتئین کل) انجام شد. برای بررسی بیان نسبی ژن­ ها، نمونه بافت جگر و ماهیچه سینه از جوجه یک روزه جدا شد. بیان نسبی ژن­ ها به­ وسیله واکنش Real-Time PCR با استفاده از آغازگرهای اختصاصی ژن­ ها اندازه ­گیری شد. داده­ های به‎دست آمده از بیان ژن با روش لیواک واکاوی اولیه شد. جوجه ­های باقی مانده به‎مدت هفت روز پرورش داده شدند و افزایش وزن، مصرف خوراک اندازه ­گیری و ضریب تبدیل خوراک محاسبه شد. واکاوی داده ­ها با رویهGLM  نرم‎افزارSAS  انجام شد.  
یافته­ ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تزریق ۸ میلی ­گرم ال-کارنیتین باعث کاهش تلفات و افزایش جوجه درآوری گردید (۰/۰۵P<). تزریق ۲/۵ میلی ­گرم بتائین باعث افزایش مرگ و میر جنین در گامه پایانی و کاهش درصد جوجه درآوری گردید (۰/۰۵>p). تزریق ال-کارنیتین و بتائین به‎تنهایی و با هم تاثیری بر وزن جوجه ­ها در هنگام تفریخ نداشت (p>۰/۰۵). تزریق ال-کارنیتین به‎همراه بتائین باعث کاهش غلظت تری ­گلیسیرید و کلسترول سرم خون شد (۰/۰۵P<)، درحالیکه تاثیری بر غلظت پروتئین کل در سرم خون نداشت (p>۰/۰۵). تزریق ال-کارنیتین و بتائین به تنهایی و یا ترکیب ال-کارنیتین و بتائین باعث افزایش درصد سینه و ران در جوجه یک­روزه گردید (۰/۰۵P<)، درحالیکه تزریق ال-کارنیتین و بتائین تاثیری بر وزن کیسه زرده و جگر نداشت (۰/۰۵). تزریق ال-کارنیتین و بتائین و ترکیب با هم تاثیری بر ویژگی­ های عملکردی جوجه­ ها در هفت روزگی نداشت (۰/۰۵). علاوه­ بر این، تزریق درون تخم­ مرغی ال-کارنیتین و بتائین به‎تنهایی و ترکیب با هم باعث افزایش بیان نسبی ژن IGF-۱ در بافت جگر و ژن‎های MyoD و MyF۵ در ماهیچه سینه شد (۰/۰۵P<).
نتیجه‎گیری کلی: نتایج پژوهش نشان داد که تزریق ال-کارنیتین با کاهش تنش اکسیداتیو ممکن است مرگ ­و میر جنین در مرحله جوجه ­درآوری را پایین آورده و در نتیجه نرخ
جوجه ­درآوری را بهبود می‎دهد. به‎طور کلی، نتایج نشان داد که تزریق ال-کارنیتین و بتائین با افزایش بیان ژن IGF-۱، می­ تواند ترشح IGF-۱ را تحریک کرده و در نتیجه بیان برخی از
ژن­ های تنظیمی ماهیچه (MyoD, MyF۵) را افزایش داده و در پی آن تکثیر و بلوغ سلول­ های ماهواره ­ای را در مرحله جنینی بهبود دهد. بنابراین می­ توان ال-کارنیتین وبتائین را برای فعال‎سازی مسیر سیگنالی IGF-۱ جهت تحریک رشد ماهیچه و رشد جوجه‎های گوشتی استفاده کرد.

 

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پژوهشهای تولیدات دامی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Research On Animal Production

Designed & Developed by : Yektaweb