مرضیه ابراهیمی، غلامعلی مقدم، حسین جانمحمدی، مسعود ادیب مرادی، فریده عبدالعلی زاده الوانق، رویا قوچخانی، خسرو پارسایی مهر،
دوره ۹، شماره ۲۰ - ( تابستان ۱۳۹۷ )
چکیده
متیونین اولین اسیدآمینه محدودکننده در طیور است که نقش اصلی در تحریک ساخت پروتیین و رشد دارد. این پژوهش به منظور بررسی اثر تغذیه درون تخم‌مرغی سطوح مختلف دی‌ال- متیونین بر جوجه‌درآوری، ویژگی‌های لاشه و فراسنجه‌های خونی در جوجه‌های گوشتی یک روزه راس ۳۰۸ طراحی شد. برای این منظور، ۲۴۰ عدد تخم‌مرغ بارور مادر گوشتی راس در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار و ۳۰ عدد تخم‌مرغ در هر تیمار استفاده شدند. تیمارهای پژوهشی شامل تزریق سطوح مختلف دی‌ال- متیونین (۱۹/۰، ۳۸/۰، ۵۷/۰، ۷۶/۰، ۹۵/۰ و ۱۴/۱ درصد) محلول در یک میلی‌لیتر آب مقطر استریل به‌همراه یک گروه شم-شاهد (تزریق آب استریل) و یک گروه شاهد (تزریق نشده) بودند. پس از تفریخ، جوجه‌ها وزن کشی شده، نمونه‌های خون گرفته شده و کشتار شدند تا ویژگی‌های لاشه مورد اندازه‌گیری قرار گیرند. تزریق درون تخم‌مرغی سطوح مختلف دی‌ال- متیونین باعث کاهش درصد جوجه‌درآوری به‌ویژه در تیمار ۱۴/۱ درصد دی‌ال- متیونین شد (۰۱/۰p<). بر اساس نتایج، تزریق درون تخم‌مرغی دی‌ال- متیونین باعث افزایش وزن لاشه، بازده لاشه، وزن ران، وزن نسبی ران، وزن پیش معده، وزن و وزن نسبی جگر شد (۰۵/۰p<). تغذیه درون تخم‌مرغی دی‌ال- متیونین باعث افزایش غلظت پروتین سرم شد (۰۱/۰p<)، در حالی است که اثر کاهش‌دهنده بر غلظت گلوکز و اوره سرمی داشت (۰۱/۰p<). وزن جوجه یک روزه، غلظت کلسترول و تریگلیسرید سرم و همچنین وزن اندام‌های سیستم ایمنی تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند (۰۵/۰p>). نتایج کلی پژوهش حاضر نشان داد علیرغم جوجه درآوری پایین در تیمارهای متیونین، تزریق ۷۶/۰ درصد دی‌ال- متیونین بهترین پاسخ رشد را ایجاد کرد و بنابراین سطح قابل پیشنهاد در این پژوهش می‌باشد.
خسرو پارسایی مهر، محسن دانشیار، پرویز فرهومند، حسین جانمحمدی، مجید علیایی، آرش جوانمرد،
دوره ۱۳، شماره ۳۷ - ( پاییز ۱۴۰۱ ۱۴۰۱ )
چکیده
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: پژوهش حاضر به منظور ارزیابی تأثیر سطوح مختلف والین در جیره های غذایی کم پروتئین بر عملکرد، شاخص های بیوشیمیایی خونی و خصوصیات استخوان درشت نی جوجه های گوشتی انجام شد.
مواد و روش ها: برای انجام این آزمایش از تعداد ۲۰۰ قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس-۳۰۸ از سن ۸ تا ۲۱ روزگی در ۴ تیمار و ۵ تکرار با ۱۰ قطعه پرنده در هر تکرار استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی بر اساس نیازمندی های غذایی جدول برزیلی (۲۰۱۱) تنظیم شدند و شامل: تیمار شاهد، سطح توصیه شده والین در جیره با ۲ درصد پروتئین خام کمتر از سطح توصیه شده، ۱۰ درصد بیشتر از سطح توصیه شده والین در جیره با ۲ درصد پروتئین خام کمتر از سطح توصیه شده و ۲۰ درصد بیشتر از سطح توصیه شده والین در جیره با ۲ درصد پروتئین خام کمتر از سطح توصیه شده بودند. بدین منظور صفات عملکردی (افزایش وزن دورهای، مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل خوراک)، فراسنجه های خونی (تریگلیسرید، کلسترول، پروتئین تام، آلبومین، اوره و اسید اوریک)، شاخص های کبدی (سوپراکسیددیسموتاز، گلوتاتیونپراکسیداز) و خصوصیات استخوانی (خاکستر، کلسیم و فسفر استخوان درشت نی راست) اندازه گیری شدند. داده ها در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی مورد تجزیه واریانس و آزمون مقایسه میانگین ها با نرم افزاز SAS صورت گرفتند.
یافته ها: نتایج نشان داد که تیمار حاوی ۱۰ درصد والین اضافی در جیره با ۲ درصد پروتئین خام کمتر از سطح توصیه شده باعث افزایش بیشتر وزن (۷۲۱/۸ گرم/ پرنده) در دوره رشد شد (۰/۰۵>p). کاهش پروتئین خام جیره باعث کاهش مقدار مصرف خوراک (۱۰۱۳/۸ گرم) در دوره رشد گردید (۰/۰۵>p). مصرف ۱۰ درصد والین اضافه باعث افزایش غلظت سوپراکسیدیسموتاز خون (U/gr Hb ۱۶۴/۸) شد. افزایش ۲۰ درصدی والین باعث افزایش غلظت گلوتاتیون پراکسیداز خون (U/gr Hb ۱۷۲) گردید (۰/۰۵>p). پروتئین خام بالای جیره (تیمار شاهد) باعث افزایش غلظت اوره و اسید اوریک خون شد و همچنین غلظت نیتروژن بستر را افزایش داد (۰/۰۵>p). به طور کلی، افزودن والین بیشتر از حد توصیه شده در جیره های کم پروتئین جوجه ها گوشتی باعث بهبود عملکرد و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی خونی گردید (۰/۰۵>p). سطح ۲۰ درصد والین اضافی در مقایسه با سایر تیمارها باعث افزایش کلسیم (۲۹/۳%) استخوان درشت نی جوجه ها شد (۰/۰۵>p).
نتیجه گیری: افزودن والین در جیره های کم پروتئین باعث بهبود عملکرد و افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی خون شده و میزان رسوب کلسیم و فسفر در استخوان ها را افزایش میدهد.
