این تحقیق به منظور تعیین عامل مؤثر فیزیکی دو نوع تفاله انگور (سفید و قرمز) و مقایسه آنها با علف خشک یونجه در نشخوارکنندگان با استفاده از چهار رأس گوسفند نر بالغ اخته شده نژاد ماکوئی با میانگین وزن 2/1 ±40 کیلوگرم طراحی و انجام شد. برای دستیابی به یک شاخص شاهد، ابتدا
دام­ها به مدت 14روز فقط با علف خشک یونجه تغذیه شدند و زمان مصرف خوراک و زمان نشخوار به صورت با مشاهده مستقیم در 24 ساعت تعیین گردید. میزان فعالیت جویدن از مجموع زمان­های مصرف خوراک و نشخوار به دست آمد. سپس تفاله های انگور قرمز و سفید هر یک به طور جداگانه به نسبت (50:50) با علف خشک یونجه جایگزین شدند و گوسفندان به مدت 10روز با جیره کاملا مخلوط تغذیه شدند. در طول دوره مصرف، زمان مصرف خوراک، زمان نشخوار و کل فعالیت جویدن دام­ها تعیین شد. نتایج نشان داد که عامل مؤثر فیزیکی و الیاف نامحلول در شوینده خنثی مؤثر فیزیکی جیره شاهد و جیره­های آزمایشی تفاوت معنی داری داشتند. عامل مؤثر فیزیکی جیره شاهد، جیره حاوی علف  خشک یونجه و تفاله انگور قرمز و برای جیره حاوی علف خشک یونجه و تفاله انگور سفید به ترتیب 96/0، 68/0 و 61/0 درصد بود. توزیع اندازه ذرات باقی مانده روی الک های 19 (0004/0 >P)، 8 (0001/0 >P) و 18/1 (0037/0 >P) میلی متری جیره شاهد با جیره­های مخلوط از نظر آماری اختلاف معنی­داری داشتند، اما زمان مصرف خوراک، زمان نشخوار و کل فعالیت جویدن بین جیره شاهد و جیره های آزمایشی حاوی تفاله­ها تفاوت معنی­داری داشتند. نتایج آزمایش نشان داد که جایگزینی تفاله های انگور با علف خشک یونجه سبب کاهش اندازه ذرات جیره، کاهش اندازه عامل مؤثر فیزیکی، زمان مصرف خوراک، زمان نشخوار و کل فعالیت جویدن دام در مقایسه با علف خشک یونجه به عنوان یک علوفه استاندارد شده است.