دوره 13، شماره 37 - ( پاییز 1401 1401 )
جلد 13 شماره 37 صفحات 128-122 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
shawrang P, abbasi F, motamedi-sede F, tahoori F. (2022). Study of the Effects of Gamma Irradiation on Immunological and Pathological Characteristics of Bee Venom in a Mouse Animal Model. Res Anim Prod. 13(37), 122-128. doi:10.52547/rap.13.37.122
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-1281-fa.html
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-1281-fa.html
شورنگ پروین، عباسی فاطمه، معتمدی سده فرحناز، طهوری فاطمه. مطالعه اثرات پرتوتابی گاما بر ویژگی های ایمنولوژیکی و پاتولوژیکی زهر زنبور عسل در مدل حیوانی موش پژوهشهاي توليدات دامي 1401; 13 (37) :128-122 10.52547/rap.13.37.122
1- پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، پژوهشکده کشاورزی هسته ای
2- موسسه واکسن و سرم سازی رازی
2- موسسه واکسن و سرم سازی رازی
چکیده: (1455 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: حساسیت افراد به زهر زنبور متفاوت است و وجود ترکیبات آلرژن در زهر استفاده از آن و تعیین دز بهینه را برای درمان با مشکل روبرو کرده است. این پژوهش با هدف کاهش ترکیبات آلرژن و سنجش کیفیت زهر زنبورعسل فراوری شده با پرتو گاما انجام شد.
مواد و روش ها: برای این منظور ترکیبات زهر خام و پرتوتابی شده با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتری، HPLC و الکتروفورز ژل پلیآکریلامید تعیین شد. برای سنجش پاسخ ایمنی و آسیب شناسی زهر پرتوفراوری شده، 36 سر موش در 6 گروه با 6 تکرار گروه بندی شد. مقدار 1 میلی گرم زهر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی تزریق و پس از 48 ساعت، خونگیری از قلب انجام شد. جداسازی سرم خون جهت سنجش آنزیم کبدی و اینترلوکین-2 انجام شد. کبد موش ها جدا و در فرمالین 10 درصد تثبیت شد. بافت کبد پس از مراحل قالب گیری با استفاده از دستگاه میکروتوم برشگیری و با رنگ هماتوکسلین-ائوزین رنگ آمیزی شد. داده های آزمایشی در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با استفاده از نرم افزار آماری SAS آنالیز شد.
یافته ها: طبق نتایج، مقدار پروتئین حقیقی و مالوندیآلدئید در نمونه های پرتوتابی شده تفاوتی با نمونه شاهد نداشت (0/05p>). نتایج دنسیتومتری ژل الکتروفورز پروتئین زهر زنبور عسل نشان داد که پرتوتابی با دز 4 و 6 کیلوگری سبب کاهش مقدار فسفولیپاز و هیالورونیداز و افزایش زیرواحدهای پروتئینی کوچک شد (0/05p<). طبق نتایج HPLC نمونه زهر زنبور عسل قبل و بعد از پرتوتابی، ترکیبات زیست فعال زهر زنبورعسل شامل هیستامین، دوپامین و نوراپینفرین به ترتیب در زمان های 1/692، 2/739 و 1/756 دقیقه تشخیص داده شد. در نمونه زهر پرتوتابی نشده مقدار هیستامین، دوپامین و نوراپینفرین بر اساس درصدی از سطح زیر منحنی به ترتیب 3/541، 1/640 و 0/343 درصد بود. بعد از پرتوتابی مقدار هیستامین، دوپامین و نوراپینفرین کاهش یافت. طبق نتایج تست الایزا غلظت اینترلوکین-2 سرم خون در تیمارهای مختلف زهر خام و پرتوتابی شده با دزهای 2، 4 و 6 کیلوگری تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05p>). ولی دز 8 کیلوگری سبب کاهش اثرات زهر زنبورعسل در افزایش فعالیت سلول‌های لنفوسیت تی کمک‌کننده شد (0/05p<). نتایج بافت شناسی نشان داد که زهر زنبورعسل پرتوتابی شده با دز 4 و 6 کیلوگری سبب کاهش پرخونی و تورم هپاتوسیت ها شد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش از دز 6 کیلوگری پرتو گاما بدون اثرات منفی بر ویژگی های زهر زنبورعسل میتوان برای پرتوتابی زهر زنبور عسل و کاهش ترکیبات آلرژن استفاده کرد.
مقدمه و هدف: حساسیت افراد به زهر زنبور متفاوت است و وجود ترکیبات آلرژن در زهر استفاده از آن و تعیین دز بهینه را برای درمان با مشکل روبرو کرده است. این پژوهش با هدف کاهش ترکیبات آلرژن و سنجش کیفیت زهر زنبورعسل فراوری شده با پرتو گاما انجام شد.
مواد و روش ها: برای این منظور ترکیبات زهر خام و پرتوتابی شده با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتری، HPLC و الکتروفورز ژل پلیآکریلامید تعیین شد. برای سنجش پاسخ ایمنی و آسیب شناسی زهر پرتوفراوری شده، 36 سر موش در 6 گروه با 6 تکرار گروه بندی شد. مقدار 1 میلی گرم زهر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی تزریق و پس از 48 ساعت، خونگیری از قلب انجام شد. جداسازی سرم خون جهت سنجش آنزیم کبدی و اینترلوکین-2 انجام شد. کبد موش ها جدا و در فرمالین 10 درصد تثبیت شد. بافت کبد پس از مراحل قالب گیری با استفاده از دستگاه میکروتوم برشگیری و با رنگ هماتوکسلین-ائوزین رنگ آمیزی شد. داده های آزمایشی در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با استفاده از نرم افزار آماری SAS آنالیز شد.
یافته ها: طبق نتایج، مقدار پروتئین حقیقی و مالوندیآلدئید در نمونه های پرتوتابی شده تفاوتی با نمونه شاهد نداشت (0/05p>). نتایج دنسیتومتری ژل الکتروفورز پروتئین زهر زنبور عسل نشان داد که پرتوتابی با دز 4 و 6 کیلوگری سبب کاهش مقدار فسفولیپاز و هیالورونیداز و افزایش زیرواحدهای پروتئینی کوچک شد (0/05p<). طبق نتایج HPLC نمونه زهر زنبور عسل قبل و بعد از پرتوتابی، ترکیبات زیست فعال زهر زنبورعسل شامل هیستامین، دوپامین و نوراپینفرین به ترتیب در زمان های 1/692، 2/739 و 1/756 دقیقه تشخیص داده شد. در نمونه زهر پرتوتابی نشده مقدار هیستامین، دوپامین و نوراپینفرین بر اساس درصدی از سطح زیر منحنی به ترتیب 3/541، 1/640 و 0/343 درصد بود. بعد از پرتوتابی مقدار هیستامین، دوپامین و نوراپینفرین کاهش یافت. طبق نتایج تست الایزا غلظت اینترلوکین-2 سرم خون در تیمارهای مختلف زهر خام و پرتوتابی شده با دزهای 2، 4 و 6 کیلوگری تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05p>). ولی دز 8 کیلوگری سبب کاهش اثرات زهر زنبورعسل در افزایش فعالیت سلول‌های لنفوسیت تی کمک‌کننده شد (0/05p<). نتایج بافت شناسی نشان داد که زهر زنبورعسل پرتوتابی شده با دز 4 و 6 کیلوگری سبب کاهش پرخونی و تورم هپاتوسیت ها شد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش از دز 6 کیلوگری پرتو گاما بدون اثرات منفی بر ویژگی های زهر زنبورعسل میتوان برای پرتوتابی زهر زنبور عسل و کاهش ترکیبات آلرژن استفاده کرد.
فهرست منابع
1. ASTM, 1984. Method for using the Fricke Dosimeter to Measure Absorbed Dose in Water. ASTM Standard E 1026.
2. Badria, F., H.M. Fathy, A.S. Fatehe and M.G. Ghazy. 2017. Honey and Its Products. Chemical, biological and therapeutic applications, Munich, Grin Verlag. 268 pp.
3. Baptista J.A., P.J. Spencer J.E. Oliveira, M.S. Casare and N. Nascimento. 2006. Immune response against antigens irradiated with 60Co gamma-rays. Journal of Radioanalytical and Nuclear Chemistry, 269(3): 565-569. [DOI:10.1007/s10967-006-0266-7]
4. Bogdanov, S. 2016. Bee Venom: Production, Composition, Quality. The Bee Venom Book, Chapter 1, Muehlethurnen, Switzerland. 9 pages.
5. Costa, H., M. Boni-Mitake, C.F. Souza and J.R. Rogero. 1999. Effects of gamma radiation on bee venom: preliminary studies. VII General Congress on Nuclear Energy, Belo Horizonte, MG, Brazil. 4 pp.
6. Elieh Ali Komi, D., F. Shafaghat and R.D. Zwiener. 2018. Immunology of bee venom. Clin Rev Allergy Immunol, 54(3): 386-396. [DOI:10.1007/s12016-017-8597-4]
7. Le Maire, M., L. Thauvette, B. De Foresta, A. Viel, G. Beauregard and M. Potier. 1990. Effects of ionizing radiations on proteins. Biochemistry Journal, 267: 431-439. [DOI:10.1042/bj2670431]
8. Puchala, M. and H. Schessler. 1993. Oxygen effect in the radiolysis of proteins. International Journal of Radiation Biology, 64: 149-156. [DOI:10.1080/09553009314551231]
9. Sadeghi, A.A., P. Shawrang and M. Aminafshar. 2011. Analysis of Biological Components. 1th edn. Islamic Azad University Science and Research Branch Publications, Tehran, 537 pp.
10. Samy E.M., E.A. Shaaban, S.A. Kenawy, M.A. Abd Elfattah and W.H. Salama. 2018. The impact of low doses of gamma radiation on Echis coloratus venom and its fractions. Radiation Physics and Chemistry, 150: 145-150. [DOI:10.1016/j.radphyschem.2018.04.024]
11. Xu, L. 2021. Bee products and their application. Journal of Apitherapy, 8(8): 1.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
