دوره 13، شماره 35 - ( بهار 1401 )
جلد 13 شماره 35 صفحات 11-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Roohi Z, Maghsoudlou S, Taraz Z, Ghanbari F. Effect of Different Dietary Protein Regimens on Performance, Carcass Characteristics and Economic Traits of Growing Japanese Quails. rap. 2022; 13 (35) :1-11
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-1141-fa.html
URL: http://rap.sanru.ac.ir/article-1-1141-fa.html
روحی زانکو، مقصودلو شهریار، تراز زهرا، قنبری فرزاد. اثر رژیم های مختلف پروتئین جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و صفات اقتصادی بلدرچینهای ژاپنی درحال رشد. پژوهشهاي توليدات دامي. 1401; 13 (35) :11-1
دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه گنبد کاووس
چکیده: (217 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: براساس توصیه برخی مراجع تغذیه طیور همچون انجمن ملی تحقیقات (1994NRC)، دوره پرورش بلدرچین ژاپنی در حال رشد شش هفته در نظر گرفته شده و تنها یک تراکم پروتئینی در کل دوره پرورش توصیه شده است. این در حالی است که احتیاجات اسید آمینه ای بلدرچینهای درحال رشد مشابه آنچه که در مورد جوجه های گوشتی وجود دارد با افزایش سن به صورت درصد جیره کاهش می یابد و اعمال یک سطح پروتئین در کل دوره پرورش باعث کمبود یا زیاد بود سطح اسیدهای آمینه نسبت به احتیاجات روزانه می گردد. با توجه به هزینه بالای پروتئین در جیره غدایی بلدرچین و با در نظر گرفتن این نکته که در حال حاضر تحقیقات اندکی در زمینه تاثیر سطوح پروتئین خوراک در فازهای مختلف رشد بر عملکرد بلدرچین صورت گرفته است، این تحقیق با هدف بررسی اثر رژیمهای مختلف پروتئینی بر عملکردهای تولیدی و اقتصادی و همچنین خصوصیات لاشه بلدرچین های ژاپنی انجام شد.
مواد و روش‌ها: آزمایش با تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×3 (3 سطح پروتئین: پایین L))=20، متوسط M))=22 و بالا (H)=24 درصد در دوره میانی (8- 21 روزگی) × همین سطوح پروتئین جیره در دوره پایانی (22-42 روزگی)) با 9 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. همه جوجه ها از زمان تفریخ تا سن 7 روزگی، از جیره دوره آغازین دارای 24 درصد پروتئین و 2900 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم مصرف نمودند و بعد از آن برنامه های پروتئینی L×L، M×L، H×L، ، L×M، M×M ، H×M، L×H، M×H و H×H را دریافت نمودند. صفات تولیدی مثل مصرف خوراک، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید و همچنین برخی صفات اقتصادی مثل هزینه خوراک به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادی به ازای هر بلدرچین و برخی صفات مربوط به خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت مثل درصد لاشه قابل مصرف، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت اندازهگیری و یا محاسبه شدند.
یافته‌ها: در 8 تا 42 روزگی سطوح مختلف پروتئینی در دوره میانی تاثیر معنیداری بر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی نداشت. درحالیکه سطوح بالاتر پروتئین (22 و 24 درصد) دوره پایانی به طور معنی دار باعث بهبود افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و شاخص تولید شد (0/05>p). سطوح پروتئین در دوره میانی و دوره پایانی اثر معنی دار بر بازده ناخالص اقتصادی نداشت اما افزایش سطح پروتئین در دوره پایانی باعث افزایش معنی دار (0/05>p) هزینه خوراک به افزایش وزن در 8-42 روزگی شد. سطوح مختلف پروتئین تاثیر معنی داری بر راندمان لاشه، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت نداشتند.
نتیجه‌گیری: برای عملکرد مطلوب و اقتصادی بلدرچین، میتوان رژیم پروتئینی با حداقل 20 درصد در دوره میانی و 22 درصد پروتئین در دوره پایانی راتوصیه نمود.
مقدمه و هدف: براساس توصیه برخی مراجع تغذیه طیور همچون انجمن ملی تحقیقات (1994NRC)، دوره پرورش بلدرچین ژاپنی در حال رشد شش هفته در نظر گرفته شده و تنها یک تراکم پروتئینی در کل دوره پرورش توصیه شده است. این در حالی است که احتیاجات اسید آمینه ای بلدرچینهای درحال رشد مشابه آنچه که در مورد جوجه های گوشتی وجود دارد با افزایش سن به صورت درصد جیره کاهش می یابد و اعمال یک سطح پروتئین در کل دوره پرورش باعث کمبود یا زیاد بود سطح اسیدهای آمینه نسبت به احتیاجات روزانه می گردد. با توجه به هزینه بالای پروتئین در جیره غدایی بلدرچین و با در نظر گرفتن این نکته که در حال حاضر تحقیقات اندکی در زمینه تاثیر سطوح پروتئین خوراک در فازهای مختلف رشد بر عملکرد بلدرچین صورت گرفته است، این تحقیق با هدف بررسی اثر رژیمهای مختلف پروتئینی بر عملکردهای تولیدی و اقتصادی و همچنین خصوصیات لاشه بلدرچین های ژاپنی انجام شد.
مواد و روش‌ها: آزمایش با تعداد 360 قطعه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 3×3 (3 سطح پروتئین: پایین L))=20، متوسط M))=22 و بالا (H)=24 درصد در دوره میانی (8- 21 روزگی) × همین سطوح پروتئین جیره در دوره پایانی (22-42 روزگی)) با 9 تیمار، 5 تکرار و 8 قطعه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. همه جوجه ها از زمان تفریخ تا سن 7 روزگی، از جیره دوره آغازین دارای 24 درصد پروتئین و 2900 کیلوکالری در کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم مصرف نمودند و بعد از آن برنامه های پروتئینی L×L، M×L، H×L، ، L×M، M×M ، H×M، L×H، M×H و H×H را دریافت نمودند. صفات تولیدی مثل مصرف خوراک، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید و همچنین برخی صفات اقتصادی مثل هزینه خوراک به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادی به ازای هر بلدرچین و برخی صفات مربوط به خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت مثل درصد لاشه قابل مصرف، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت اندازهگیری و یا محاسبه شدند.
یافته‌ها: در 8 تا 42 روزگی سطوح مختلف پروتئینی در دوره میانی تاثیر معنیداری بر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی نداشت. درحالیکه سطوح بالاتر پروتئین (22 و 24 درصد) دوره پایانی به طور معنی دار باعث بهبود افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و شاخص تولید شد (0/05>p). سطوح پروتئین در دوره میانی و دوره پایانی اثر معنی دار بر بازده ناخالص اقتصادی نداشت اما افزایش سطح پروتئین در دوره پایانی باعث افزایش معنی دار (0/05>p) هزینه خوراک به افزایش وزن در 8-42 روزگی شد. سطوح مختلف پروتئین تاثیر معنی داری بر راندمان لاشه، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت نداشتند.
نتیجه‌گیری: برای عملکرد مطلوب و اقتصادی بلدرچین، میتوان رژیم پروتئینی با حداقل 20 درصد در دوره میانی و 22 درصد پروتئین در دوره پایانی راتوصیه نمود.
واژه‌های کلیدی: بازدهی اقتصادی، بلدرچین ژاپنی، رژیم پروتئین، عملکرد، لاشه، مرحله میانی، مرحله پایانی
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تغذیه طیور
دریافت: 1399/7/22 | ویرایش نهایی: 1401/4/26 | پذیرش: 1400/10/12 | انتشار: 1401/1/10
دریافت: 1399/7/22 | ویرایش نهایی: 1401/4/26 | پذیرش: 1400/10/12 | انتشار: 1401/1/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
