TY - JOUR T1 - Evaluation of Phylogenetic Characteristics of Iranian Honeybee (Apis mellifera meda) Populations based on Mitochondrial ND2 Gene TT - بررسی خصوصیات فیلوژنتیکی جمعیت های زنبور عسل ایرانی (Apis mellifera meda) با استفاده از ژن ND2 میتوکندریایی JF - rap JO - rap VL - 9 IS - 21 UR - http://rap.sanru.ac.ir/article-1-925-fa.html Y1 - 2018 SP - 93 EP - 104 KW - Apis mellifera meda KW - Honeybee KW - Population KW - ND2 gene N2 - برای شناسایی خصوصیات فیلوژنتیکی جمعیت‌های زنبور عسل، نمونه­ برداری از تمام 31 استان­ ایران در بهار و تابستان سال 1394 انجام شد. بررسی‌ فیلوژنتیکی زنبورهای عسل بر اساس ژن ND2 دی ان ای میتوکندریایی انجام شد. همچنین، نواحی بین ژنی واقع در بین ژن‌های ND2 و COI در جمعیت‌های مختلف زنبور عسل مقایسه شدند. پس از توالی­ یابی و هم ترازی ژن مورد نظر، جمعیت‌های مختلف جمع‌آوری شده با نرم‌افزارهایMrBayes 3.2 و PAUP 4.0 b10 آنالیز شدند. مقایسه بین توالی‌های بخشی از ژن ND2 نشان داد که بین جمعیت‌های زنبورعسل ایرانی (A.m.meda)، هشت تفاوت نوکلئوتیدی وجود دارد. پس از رسم درخت فیلوژنی، جمعیت‌های زنبورعسل ایرانی (A.m.meda) در چهار گروه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که علاوه بر اینکه نمونه‌های آذربایجان شرقی و یزد از بقیه جمعیت‌های زنبورعسل جدا شدند، این دو جمعیت دارای بلندترین ناحیه بین ژنی (ITS2 با 70 نوکلئوتید) بودند. همچنین، جمعیت‌های چهارمحال و بختیاری، تهران، سیستان و بلوچستان، مازندران، لرستان، کردستان، کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد، خراسان جنوبی، ایلام، گلستان و قزوین که در یک گروه قرار گرفته بودند، تمامی دارای طول ITS2 62 جفت باز بودند. ITS2 به طور میانگین دارای تعداد نوکلئوتید بیش­تری نسبت به ITS1 و ITS3 بود (59 تا 70 نوکلئوتید). تمام توالی‌های مورد بررسی ITS1 به جز زیرگونه syriaca دارای 20 نوکلئوتید بودند. کم­ترین طول ناحیه بین ژنی مربوط به ITS3 بود که از دو نوکلئوتید (A و T) تشکیل شده بود. نمونه­ های مربوط به اردبیل، زنجان و کرمان نیز با ساپورت 91 در یک گروه قرار گرفتند. همچنین نمونه­ های مربوط به البرز، خراسان شمالی، خراسان رضوی، اصفهان، شیراز، سمنان، مرکزی، خوزستان، هرمزگان، همدان، قم، بوشهر و آذربایجان غربی در یک گروه قرار گرفتند. بررسی مقایسه‌ی جمعیت‌های نمونه‌برداری شده، به روش دو پارامتری کیمورا نشان داد که هیچ گونه تفاوت نوکلئوتیدی بین نمونه‌های جمع‌آوری شده از گیلان با زیرگونه کارنیکا (A.m.carnica) وجود نداشت. بنابراین، نمونه‌های جمع‌آوری شده از گیلان جزء زیرگونه A.m.meda نبودند و با بررسی‌های انجام گرفته در زیرگونه کارنیکا قرار گرفتند. زنبورعسل کارنیکا بومی ایران نیست؛ بنابراین، ملکه‌های این زیرگونه زنبور عسل توسط برخی از زنبورداران به صورت غیرقانونی وارد کشور شده است. زیرگونه‌­های A.m.intermissa و A.m.scutellata بیش­ترین فاصله ژنتیکی (01/0) را با نمونه ­های جمع­ آوری شده از ایران داشتند. مقایسه نمونه‌های البرز، شیراز، سمنان، مرکزی، خوزستان، هرمزگان، همدان، قم، بوشهر و آذربایجان غربی نشان داد که هیچ‌گونه تفاوت ژنتیکی بین این نمونه ها وجود ندارد. همچنین درخت فیلوژنی نشان داد که ژن ND2 توانایی تفکیک زیرگونه‌های syriaca، intermissa، scutellata و mellifera را از زیرگونه‌های carnica و meda دارد. زیرگونه زنبور عسل ایتالیایی (A.m.ligustica) با یک جایگزین C→T از زیرگونه زنبورعسل کارنیکا (A.m.carnica) متفاوت بود. M3 10.29252/rap.9.21.93 ER -