آزمایشی به­مدت 28 هفته برای بررسی اثرات سطح انرژی و متیونین قابل هضم جیره بر عملکرد و صفات تولید مثلی مرغ‌های مادر گوشتی، با استفاده از تعداد 140 قطعه مرغ مادر گوشتی آرین و 20 قطعه خروس در سن 26 هفتگی انجام شد. آزمایش به­صورت فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و پنج تکرار بود. جیره‌های آزمایشی با دو سطح انرژی (2740 و 2540 کیلوکالری در کیلوگرم) و دو سطح اسید آمینه متیونین قابل هضم (25/0 و 28/0 درصد) تنظیم شدند. سطح انرژی تأثیری بر تولید تخم‌مرغ، وزن تخم‌مرغ و ضریب تبدیل خوراک نداشت. اما مرغ‌هایی که جیره‌ی با سطح انرژی پایین‌تر دریافت کردند افزایش وزن روزانه کم­تری نسبت به آنهایی داشتند که با جیره معمول تغذیه شدند، (05/0>P). افزایش سطح متیونین قابل هضم جیره بر وزن تخم‌مرغ، درصد تولید تخم‌مرغ، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه این مرغ‌ها تأثیر نداشت. درصد جوجه­درآوری از تخم‌مرغ‌های تولید شده به وسیله مرغ‌های تغذیه شده با جیره‌های با سطح انرژی معمول در مقایسه با آن­هایی که جیره با انرژی پایین دریافت نمودند، کم­تر بود (001/0>P). کاهش سطح انرژی جیره سبب افزایش باروری (001/0>P) و افزایش تعداد جوجه‌های درجه یک تولیدی شد (001/0>P). افزایش سطح متیونین جیره اثری بر صفات جوجه­درآوری و باروری مرغ نداشت. نتایج نشان می‌دهند که امکان استفاده از سطح انرژی 2540 کیلوکالری در جیره مرغ‌های مادر گوشتی آرین بدون اثر منفی بر فراسنجه‌های عملکردی و تولید مثلی وجود دارد.