این آزمایش به­منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عنصر روی بر عملکرد، صفات کیفی تخم ‌ مرغ و برخی فراسنجه ‌ های خونی مرغ ‌ های تخم ‌ گذار سویه­های ‌ لاین W36 با استفاده از 96 قطعه مرغ از سن 70 تا 80 هفتگی در فاز دوم تخم­گذاری در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 6 قطعه مرغ در هر تکرار به مدت 10 هفته انجام شد. تیمارها شامل 4 سطح مختلف روی (40، 70، 100 و 1 3 0 میلی­گرم در کیلو­گرم) بودند که از سولفات روی به­عنوان مکمل روی استفاده شد . عملکرد و صفات کیفی در پایان هر هفته و فراسنجه ‌ های خونی در پایان دوره مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که پرندگان تغذیه شده با جیره حاوی 130 میلی ‌ گرم در کیلوگرم روی و جیره حاوی 40 میلی ‌ گرم در کیلوگرم روی، به ترتیب دارای بیشترین و کمترین درصد تـولید تخم ‌ مـرغ بودنـد (05/0> P ). میانگین وزن تخم ‌ مرغ به­طور معنی­داری در تیمار تغذیه شده با 130 میلی ‌ گرم در کیلوگرم روی بالاتر بود (05/0> P ). افزایش سطح روی سبب کاهش خوراک مصرفی و بهبود ضریب تبدیل غذایی گردید (05/0> P ) به­طوریکه تیمار حاوی 100 میلی ‌ گرم در کیلوگرم روی بهترین عملکرد را نشان داد. از لحاظ خصوصیات کیفی تخم ‌ مرغ نیز، واحد هاو در مرغ ‌ هایی که از سطح 130 میلی ‌ گرم در کیلوگرم روی استفاده کرده بودند، بیشتر از بقیه تیمارها بود (05/0> P ). به علاوه کیفیت پوسته تخم ‌ مرغ به­طور معنی­داری تحت تأثیر سطوح افزایشی روی قرار گرفت (05/0> P ). غلظت گلوکز، کلسترول و LDL سرم در تیمار تغذیه شده با 130 میلی ‌ گرم در کیلوگرم روی به­طور معنی­داری کاهش یافت (05/0> P ). همچنین با افزایش روی، غلظت تری ‌ گلسیرید سرم کاهش یافت (05/0> P ) نتایج این بررسی نشان داد که استفاده از سطوح افزایشی روی در جیره مرغ تخم­گذار می­تواند سبب بهبود عملکرد و صفات کیفی تخم­مرغ شود.