در این پژوهش، اثرات اضافه کردن پلیاتیلنگلیکول ( PEG ) به تفالههای انگور و لیموترش بر روند تولید گاز متان حاصل از تخمیر شکمبهای، قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم، بررسی شد. تفالههای انگور و لیموترش باقیمانده از تولید آبمیوه جمعآوری و به آزمایشگاه منتقل شدند. تفالهها در فضای مسقف و با تهویه مناسب خشک و آسیاب (با الک یک میلیمتر) شدند. ترکیبات شیمیایی این تفالهها شامل پروتئین خام، دیواره سلولی، خاکستر خام، چربی خام، ترکیبات فنلی، تانن کل و انرژی خام تعیین شد. آزمایش تولید گاز برای زمانهای مختلف تخمیر شکمبهای و نیز مقدار تولید گاز متان با شش تیمار شامل تفالههای انگور، لیموترش و شاهد (بدون و حاوی PEG ) در قالب طرح فاکتوریل (2×3) که با 3 تکرار انجام و نیز با نرمافزار آماری R تجزیه و تحلیل شدند. ترکیبات شیمیایی تفاله انگور با تفاله لیموترش متفاوت (05/0 P< ) شد. مقدار تولید گازمتان (در 24 ساعت تخمیر به ازای هر 200 میلیگرم) تفاله انگور (بدون و حاوی PEG ) بهترتیب 3/13 و7/27 میلیلیتر و در تفاله لیموترش 8/73 و 3/67 میلیلیتر بود. در مجموع افزودن PEG به تفالهها، باعث افزایش معنیداری در قابلیت هضم و انرژی قابل متابولیسم شد. اضافه کردن PEG ، باعث تغییر رفتار دوگانهای در مقدار تولید گازمتان شد بهنحوی که در تفالههای انگور و لیموترش بهترتیب باعث افزایش و کاهش معنیداری (05/0 P< ) در تولید گازمتان شد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |