این آزمایش به منظور بررسی تأثیر منابع مختلف مانان الیگوساکارید بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ویسکوزیته محتویات هضمی روده جوجه­های گوشتی انجام شد. 250 قطعه جوجه­گوشتی سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملا ً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار به مدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی حاوی منابع مختلف مانان الیگوساکارید شامل مخمر، مخمر اتوکلاو شده، عصاره مخمر و مانان الیگوساکارید خالص تجارتی، به ترتیب به میزان 5/1، 5/1، 2 و 1/0 درصد جیره بودند. در پایان دوره‌های آغازین، رشد و پایانی میزان تلفات، خوراک مصرفی، وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی اندازه­گیری شد. در پایان آزمایش خصوصیات لاشه و تغییرات وزن و طول قسمت­های مختلف روده ارزیابی شد. نتایج این پژوهش نشان داد از نظر مصرف خوراک، وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی در هر سه دوره آغازین، رشد و پایانی تفاوت معنی­داری بین تیمارها وجود نداشت. در مورد درصد اجزای لاشه جوجه­ها نیز تفاوت
معنی­داری مشاهده نشد. ویسکوزیته محتویات هضمی روده بین گروه­های مختلف اختلاف معنی­داری را نشان داد ، به طوری­که محتویات هضمی روده جوجه­های تغذیه شده با تیمار حاوی عصاره مخمر بیشترین و گروه تغذیه شده با مانان الیگوساکارید تجاری کمترین ویسکوزیته را نشان داد (05/0 .(P<